De Stoel staat nog in het midden van de kamer, eromheen een kring met stoelen en her en der oranje boeketten. Erboven de houten kroonluchter die Gerard Croiset liet ontwerpen voor zijn vrouw die hem, half Joods, redde in de oorlog.

Ook de stoel maakte hij zelf, met uitklapbare arm-  en beensteunen. Zo kon hij zijn patiënten beter magnetiseren. Zijn dochter Nannie doet dat op zeer gevorderde leeftijd nog steeds; ze heeft er een volle werkweek aan.

Na een carrière van 13 ongelukken ontdekte Croiset zijn gave. Al snel behandelde hij mensen in de keuken van zijn Twentse huis. Na de oorlog steeg zijn faam, hij verhuisde naar Utrecht en werd paragnost van de sterren. Ook riep de politiek meerdere keren zijn hulp in bij vermissingen. Soms vond hij iemand terug, vaak ook niet. Post uit de hele wereld aan Croiset, Utrecht, Nederland werd keurig bij hem afgeleverd.

Gerard had een grote drang om zichzelf te bewijzen en zijn gave te onderzoeken en erkend te krijgen. Daarom nam hij al zijn gesprekken op en legde dikke dossiers aan van alle zaken die hij behandelde. Hij smeekte de wetenschap om te onderzoeken wat hij kon.

Het uitgebreide archief van de paragnost is vorig jaar overgedragen aan het Utrechts Archief. Over zijn relatie met de wetenschap maakte Andere Tijden een uitzending: Gerard Croiset. Paranormaal fenomeen. Was hij een charlatan? En zo ja, waarom willen we dat eigenlijk weten?