Het was nogal een worsteling, dit stuk in het speciale nummer ter nagedachtenis aan Frans Smits, hoofdredacteur van Historisch Nieuwsblad, met wie ik achttien jaar lang heb gewerkt. Hij overleed vlak voor de zomer van 2017.

Frans hield van lijstjes en testjes. Frans hield van provoceren. Frans had een mening over hoe een museum er uit zou moeten zien. Samen ontwikkelden we daarom de museumtest waar directeuren van historische musea toch best een paar jaar lang een beetje benauwd voor waren. En Frans was getrouwd met een Surinaamse en had mede daardoor belangstelling voor koloniale geschiedenis.

Het lag daarom voor de hand om eens te onderzoeken of er draagvlak was voor een Nationaal Koloniaal Museum. Die vraag legden we voor aan verschillende mensen die zich met het onderwerp bezig houden. En we vroegen belangrijke musea met een koloniale collectie 10 voorwerpen te selecteren die in een koloniaal museum thuis horen. Daaruit maakten Frans Leidelmeijer,Thom Hoffman, Jörgen en Melody Raymann, Cynthia Mcleod en de Indonesische kunstenaar Iswanto Hartono een keuze.

Ik dacht: kom, ik ga er met een gestrekt been in. Maar dat bleek lastiger dan gedacht. Er gebeurt al een hoop op dit vlak in bestaande musea, de goodwill is er en – laten we eerlijk wezen – na de mislukking van het Nationaal Historisch Museum is de kans wel erg klein iets soortgelijks te realiseren. En dat gestrekte been, daar is Juffrouw R. toch al niet van.

Dus het is een beetje mager, vind ik, al ben ik inmiddels zeer tegen Zwarte Piet. Afijn, leest u zelf.