Joost

Het was bijna een ritueel aan het worden. Ieder jaar rond april betrad Joost Karhof een vergaderzaaltje van de NTR, een bekertje koffie in de hand. Hij las de vragen door, voorzag ze van scherp commentaar. Trok dan zijn leren jasje aan voor een sigaretje. Om een paar weken later met een ijzeren concentraties schijnbaar moeiteloos door de opnames heen te glijden.

Hij presenteerde de Grote Geschiedenis Quiz sinds 2009, toen hij het stokje overnam van Jan Tromp – toch meer schrijver dan presentator. Joost was ongelofelijk scherp, intelligent en snel. Hij wist precies waar je met een vraag heen wilde, fijn voor een redacteur. Hij hield van geschiedenis, maar politiek was zijn grote liefde – volgens mij wist hij alle naoorlogse kabinetten uit het hoofd.

Als hij dan aan het spelen was hoefde hij de scores niet op het bord te volgen. Nog jaren later herinnerde hij zich spelverloop, tussenstanden, winnaars, verliezers en het cruciale moment dat de kansen keerden – of niet. Hij hield ervan om de spanning op te voeren en de kandidaten een beetje te jennen.

Joost was niet iemand die persoonlijk werd. Toch kende ik na negen jaar iedere intonatie van zijn stem. Ik vroeg hem, naar ik begreep niet een geboren maar wel hartstochtelijk Hagenaar, de Haagse Historie Quiz te presenteren. Dat deed hij, dit jaar voor de tweede keer, met zichtbaar plezier – voor een zaaltje met zo’n honderdvijftig liefhebbers op leeftijd kon hij de controle laten varen.

Het was de laatste keer dat ik hem zag. Hij moest rennen om de tram naar Scheveningen te halen.  Gisteren overleed hij, net zo oud als mijn zusje.

Als de plannen voor de quiz doorgaan, is hij er niet meer om ons veilig door het vernieuwde format te lozen. Die gedachte is onverdraaglijk.