Powervrouw

Het verleden slaat de argeloze onderzoeker om de oren met verhalen. Bij het aan elkaar stikken van een onderzoek, stuk of vraag vallen de restjes op de grond. In dit blog pak ik ze op. Is een lappendeken niet net zo mooi als een kashmir sprei? Verwacht geen diepzinnig verhalen, maar wel bewogenheid en verwondering.

Kent u bijvoorbeeld het verhaal van Sijtje Boes? Schaterlachend doorbrak ze het glazen plafond in Marken en werd er koningin van de souvenirindustrie. Uit een gezin van veertien kinderen kwam ze, en verdiende haar geld met het verkopen van spulletjes aan toeristen – al vroeg in de twintigste eeuw was het eiland een attractie van formaat.

De dochter van een haringkoopman verkoopt de kleren die ze aanheeft, als daarom gevraagd wordt, en opent de eerste souvenirwinkel aan de haven. Op haar 77ste staat ze er nog steeds – behalve op zondag. De huid nog jong door het wassen met regenwater, alleen de krullen onder het Marker mutsje zijn niet meer van haarzelf. In vijf minuten trekt ze de tien delen van de dracht aan.
Het zakendoen zit haar in de vingers, ze verdiende een fortuin. De post uit alle delen van de wereld beantwoordt ze niet meer. Bij de lunch een kopje soep en een portje, in de avond is ze alleen. Haar man kwam niet terug van zee – vier broers en zussen zijn verdronken.

Foto Nationaal Archief/Anefo